جهانی شدن تأثیرات عمیقی بر فوتبال داشته و این ورزش را در ابعاد مختلف متحول کرده است. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های آن، افزایش دسترسی و محبوبیت جهانی فوتبال بوده است. از طریق پخش تلویزیونی بین‌المللی و اینترنت، هواداران در سراسر جهان می‌توانند مسابقات لیگ‌های معتبر اروپایی، آمریکای جنوبی و سایر نقاط جهان را دنبال کنند. این امر منجر به شکل‌گیری پایگاه‌های هواداری جهانی برای باشگاه‌های خاص و افزایش درآمد آن‌ها از طریق حق پخش و فروش کالا شده است.

جهانی شدن همچنین بازار نقل و انتقالات بازیکنان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. بازیکنان از کشورهای مختلف به لیگ‌های گوناگون منتقل می‌شوند و تیم‌ها ترکیبی چندملیتی پیدا کرده‌اند. قانون بوسمان در سال ۱۹۹۵ نقش مهمی در تسهیل این جابجایی ایفا کرد. این پدیده به افزایش سطح کیفی بازی‌ها در بسیاری از لیگ‌ها کمک کرده است، اما نگرانی‌هایی را نیز در مورد از بین رفتن هویت محلی تیم‌ها و کاهش فرصت برای بازیکنان بومی ایجاد کرده است.

از منظر اقتصادی، جهانی شدن فرصت‌های تجاری جدیدی را برای باشگاه‌ها و سازمان‌های فوتبالی فراهم کرده است. اسپانسرهای بین‌المللی به طور فزاینده‌ای در فوتبال سرمایه‌گذاری می‌کنند و باشگاه‌ها تلاش می‌کنند تا برند خود را در سطح جهانی گسترش دهند. بازاریابی جهانی، فروش آنلاین کالاها و برگزاری تورهای پیش‌فصل در کشورهای مختلف، همگی بخشی از استراتژی‌های باشگاه‌ها برای بهره‌برداری از بازار جهانی هستند.

با این حال، جهانی شدن چالش‌هایی را نیز به همراه داشته است. نابرابری فزاینده بین باشگاه‌های ثروتمند و فقیر، که ناشی از دسترسی نابرابر به درآمدهای جهانی است، می‌تواند رقابت را در سطح داخلی و بین‌المللی تحت تأثیر قرار دهد. همچنین، نگرانی‌هایی در مورد تأثیر فرهنگ‌های مختلف بر سبک بازی و هویت باشگاه‌ها وجود دارد. با وجود این چالش‌ها، جهانی شدن همچنان نیروی قدرتمندی در شکل‌دهی به آینده فوتبال است.